Ե Ո Ւ Ք Ա Թ
Կամ, Քրիստոնէականը` Բացատրուած Երիտասարդներուն

Զրոյց չորրորդ – ՀԱՒԱՏԱԼՈՒ ՊԱՏՃԱՌՆԵՐԸ (շարունակութիւն 4)
Հարցում թիւ 9. Երբ Աստուած մեզի կ՛ուղարկէ իր Որդին, ի՞նչ կը յայտնէ ինքիրմէ։
Յիսուս Քրիստոսի ընդմէջէն` Աստուած ցոյց կու տայ մեզի իր բազումողորմ սիրոյն խորութիւնը։
Յիսուս Քրիստոսով` անտեսանելի Աստուածը կ՛ըլլայ տեսանելի. Կ՛ըլլայ մարդ մեզի նման։ Ասիկա ցոյց կու տայ թէ մինչեւ ուր կը հասնի Աստուծոյ սէրը. Ինքիր վրայ կը բեռցնէ այն ամէն ինչ որ կը ծանրանայ մեր վրայ. Մեզի կ՛ընկերանայ մեր բոլոր ճանապարհներուն վրայ. Մեր առանձնութեան մէջն է, մեր նեղութիւններուն եւ մահուան առջեւ, մեր տագնապին մէջ։ Կը գտնուի այնտեղ ուրկէ անդին չենք կարող անցնիլ, որպէսզի մեր առջեւ բանայ կեանքի դռները։
Հարցում թիւ 10. Յիսուսով ամէն ինչ ըսուեցա՞ւ թէ տակաւին յայտնութիւնը պիտի շարունակուի իրմէ ետք։
Յիսուս Քրիստոսի միջոցաւ նոյնինքն Աստուած եկաւ աշխարհ. Իրեն մտիկ ընելով` բոլոր ժամանակներու մարդիկ կրնան ճանչնալ թէ ով է Աստուած եւ թէ ինչ բան անհրաժեշտ է փրկուելու համար։
Յիսուս Քրիստոսի Աւետարանով` Աստուծոյ յայտնութիւնը վերջնական է ու ամբողջական։ Որպէսզի այդ յայտնութիւնը մեզ լուսաւորէ, Սուրբ Հոգին մեզ կը ներմուծէ, միշտ աւելի խոր կերպով, ճշմարտութեան մէջ։ Կարգ մը անձերու կեանքին մէջ, Աստուծոյ լոյսը կը փայլի այնքան ուժեղ կերպով, որ կը տեսնեն բացուած երկինքը (Յայտնութիւն, 7, 56)։ Այսպէս է որ ծնունդ առին ուխտագնացութեան մեծ վայրերը, ինչպէս Կուատըլուփի Աստուածամայրը` Մեքսիքայի մէջ եւ կամ Լուրտը` ֆրանսայի մէջ։ Տեսանողներու մասնայատուկ յայտնութիւնները չեն կրնար սակայն բարւոքել Յիսուսի Քրիստոսի Աւետարանը։ Անոնք մեր հաւատքը չեն պարտաւորեր, սակայն կ՛օգնեն մեզի լաւագոյն կերպով հասկնալու համար Աւետարանը։ Իրենց բերած ճշմարտութիւնը Եկեղեցւոյ որոշումին կ՛ենթարկուի։
Հարցում թիւ 11. Ինչու՞ կը փոխանցենք հաւատքը։
Կը փոխանցենք հաւատքը որովհետեւ Յիսուս կը խնդրէ զայն մեզմէ. ՙԳացէք աշակերտեցէք բոլոր ազգերըՙ (Մատթէոս 28,19)
Ոչ մի իսկական քրիստոնեայ հաւատքի փոխանցումը չի թողուր մասնագէտներուն միայն (այսինքն ուսուցանողներուն, վարդապետներուն, առաքեալներուն)։ Քրիստոնեայ եղած ենք ուրիշներու համար։ Ասիկա կը նշանակէ. Ամէն իսկական քրիստոնեայ կ՛ուզէ որ Աստուած գայ հասնի նմանապէս ուրիշներուն։ Ինքիրեն կ՛ըսէ. ՙԱստուած պէտք ունի ինծի. Ես մկրտուած եմ, դրոշմուած եւ պատասխանատու դարձած որ իմ շրջանակի բոլոր մարդիկը ճանչնան զԱստուած եւ հասնին ճշմարտութեան գիտութեան. (Ա. Տիմոթէոս, 2,4)։ Մայր Թերեզա օգտագործած է շատ իմաստալից բաղդատութիւն մը. ՙՅաճախ կը տեսնես թելեր ճամբաներու եզերքը. ­կ՛ըսէ ան ­ Նախ քան հոսանքը անցնի անոնց մէջէն, լոյս չըլլար. Դուք էք թելերը եւ Աստուած է հոսանքը։ Մենք ունինք կարողութիւնը թոյլատրելու հոսանքին անցնելու մեր մէջէն եւ մեզ օգտագործելու որպէսզի լոյսը վառէ աշխարհի մէջ. Սակայն կրնանք նաեւ մերժել օգտագործուիլ եւ այսպէսով ըլլալ պատասխանատու խաւարի ծաւալումին աշխարհի վրայ։